Column geschreven tijdens de workshop columns schrijven door Marcel van Roosmalen, georganiseerd door de Freelancers Associatie op 20-1-2015.
Hoe het niet moet
Bij een cursus columns schrijven van Marcel van Roosmalen stelde ik me ongeveer het volgende voor: een lange tafel met koffie en koekjes, omringd door een kleine twintig mensen, de meesten vrouw. Zij zouden vragen stellen over deadlines, over hoe je een onderwerp vindt en wat Marcel zelf goede columns vindt. Hij zou zeggen dat hij het ook allemaal niet weet. Dat er geen regels zijn. Dat het gaat om origineel zijn, maar dat hij niet kon uitleggen hoe je dat wordt. Hij zou vragen wat wij van hem hoopten te leren? En hij zou vaak kijken alsof hij liever ergens anders wou zijn, een plek waar je mocht roken.
Mijn buren hadden zich iets anders voorgesteld. ‘Ik erger me dood, ik heb het best wel druk,’ zei de een, een blond meisje dat haar column typte op een witte iPhone, waarover Marcel aan het begin had gezegd dat hij haar websitenaam, Desire 2 Write, grappig vond. ‘Dat is alleen de KvK-naam,’ sputterde ze tegen. Mijn buurman, een net exemplaar van een personage uit een kronkel – ‘ook een column’ volgens Marcel – van Simon Carmiggelt, twijfelde over weggaan, maar hij had net zo’n teringeind gereden. ‘Als je nu gaat mis je wel de file,’ zei mijn buurvrouw aanmoedigend. Toch bleef hij nog even, omdat hij toch hoopte te leren ‘hoe het moet’, columns schrijven.
Van Marcel leerden we vooral hoe het niet moest, ook wat waard, wat mij betreft. Je moest bijvoorbeeld niet bloggen, dat werkt nooit, dan val je niet op.
‘En Roos Schlikker dan?’ zei iemand.
‘Dat is verschrikkelijk.’
‘Maar ze heeft wel een column.’
‘Ja. Dan neem ik dat terug.’